Welcome to…

Als je al eens iets hebt opgezocht over fermentatie in het Engels, is er een grote kans dat je dan de naam Sandor Katz bent tegengekomen.  Hij is een beetje het grote voorbeeld, de referentie, ik noem hem soms wel de goeroe op gebied van fermenteren.  Hij is al jarenlang erg gepassioneerd bezig met alle mogelijke vormen (met bacteriën, gisten, combinaties, schimmels,..) van fermenteren.  Niet alleen met de -voor hem bekende- Amerikaanse fermentaties maar ook hoe er wereldwijd gebruik gemaakt wordt van de levende hulpbronnen.  Dat maakt dat hij veel ervaring heeft opgedaan, veel culturen heeft ontmoet, veel inzichten heeft verworven, veel tips heeft geleerd.

Hij deelt deze kennis via zijn boeken, website, voordrachten en youtube filmpjes.  Maar 2 maal per jaar nodigt hij ook 10 mensen van over de hele wereld uit om op zijn woonplek samen te komen om te delen.  Delen in smaak, ervaring, kennis, weetjes, trukjes, valkuilen, inzichten.  Een unieke kans om te loeren in zijn keuken, te proeven van zijn favoriete combinaties of die ene pertinente vraag te kunnen stellen.  Hij woont in een woongemeenschap in de bossen van Tennessee, op een dik uur van Nashville.

Om hieraan te kunnen deelnemen, vragen ze een uitgebreide sollicitatiemail.  Niet mijn sterkste punt maar met de hulp van een goed in de Engelse pen zittende vriendin stuurde ik op een blauwe maandag mijn applicatie.  Vol spanning duurde het enkele weken voor ze je op de hoogte brengen of je mag deelnemen of niet.  Ze zoeken namelijk een diverse groep met deelnemers die op verschillende terreinen van het fermenteren bezig zijn of met een andere invalshoek kijken.  Zo zaten er in voorgaande groepen vaak chefs, culinair journalisten, wetenschappers, miso- en zuurkoolmakers bijeen om van elkaar te leren en geïnspireerd te raken.

‘I am sorry to inform you that you were not one of the people selected people’

Doemme, niet dus.  Best wel teleurgesteld dat ik niet mag afkomen om me onder te laten dompelen in een bad vol fermentatiewijsheden en inspiratie..doemme.

Maar, schreven ze ook, hou je zeker niet in om nogmaals in te schrijven voor een latere editie, wie weet selecteren we je dan wel.  Voila, dus enkele maanden later een nieuwe mail gestuurd met iets minder geloof dat er een positief antwoord zou komen.  Ik dacht eerder dat het geen kwaad kon, ik had niets te verliezen.  Ondertussen was ik al druk aan het opzoeken welke inspirerende mensen ik nog zou kunnen opzoeken, waar ik me nog in wil verdiepen, hoe ik mijn horizon breed kon houden.

En de dag voor mijn verjaardag, toen ik al lang niet meer dagelijks nerveus de mailbox opendeed om te checken of Amerika me gemaild had, zag ik CONGRATULATIONS.  Eerst dacht ik dat ze wisten dat ik jarig was maar het bleek dat ze zonder het te weten een perfecte timing hadden om me te laten weten dat ik mocht deelnemen aan het volgende Fermentation Recidency.

Een euforische shock, ongeloof, verbijstering, opperste geluk, 1001 vragen, spanning, vreugdedansen, alle liedjes met Amerika in, nogmaareenschecken, tochgeengraphé, zo blij…

En voila, zo komt het dat ik me nu aan het voorbereiden ben op de reis van mijn leven.  Want niet alleen ga ik zo veel opsteken van dat groepje fermentliefhebbers, het zal ook mijn eerste kennismaking met Amerika zijn, de eerste keer sinds lang dat ik me nog eens alleen ga onderdompelen in een andere cultuur.  Ik kijk er met een bang maar gelukkig hartje erg naar uit en probeer jullie via deze weg op de hoogte te houden van wat komen gaat.

Indien je vragen hebt voor mr. Katz, speel ze gerust door.  Ik leg een boekje aan met allerlei vragen en bedenkingen die ik daar kan voorleggen aan de goeroe himself of de andere deelnemers.  Hoe meer invalshoeken, hoe liever!

Welcome to America!

Santé!